Data: 28 czerwca 2014
Trasa: Lipa - Kruszyna - Lipa
Długość trasy: 19 km
Rano busem wybraliśmy się z Niezależnymi do wsi Lipa na pograniczu Lasów Janowskich. Dojazd nie taki łatwy i prosty, bo po pierwsze, jeśli jedzie kilka osób, dobrze wcześniej zadzwonić do przewoźnika i zarezerwować miejsca w busie, po drugie, choć odległość od Lublina wynosi ok. 70 km, to czeka nas półtorej godziny jazdy pojazdem, który czasy świetności dawno ma za sobą. Jednak chcąc wybrać się w tereny nieco bardziej oddalone - chyba nie ma innego wyjścia.
W Lipie zaskakuje nas pokaźna ilość sklepików spożywczo-przemysłowych plus jeden dyskont i piekarnia. Po zrobieniu zakupów ruszamy. Na mapie zaznaczone szlaki nie pokrywają się już niemal od początku z rzeczywistością, pozostaje zatem zaufać mapie i kompasowi.
Jednak początkowo cały czas poruszamy się szlakiem żółtym aż do granic
Rezerwatu Łęka. Po drodze w wielu miejscach mijamy ślady łosi i mamy
nadzieję na spotkanie, jednak nie jest to łatwe. Z drugiej strony - może łosie stoją gdzieś nieruchomo i po prostu zlewają się z tłem. Na pocieszenie pozostają nam wybiegające nagle z krzaków sarny. Jest ich całe mnóstwo. Niestety nie ma szans na zrobienie zdjęcia - takie widoki muszą zostać w pamięci.
W końcu docieramy do obecnie wyludnionej wsi Janiki.W październiku 1943 r. została ona całkowicie spalona przez Niemców w odwecie za pomoc
udzieloną partyzantom. Lub też - jak podają inne źródła - był to odwet
za straty poniesione przez Niemców podczas walk z partyzantami we wsi Kochany. W zabudowaniach spłonęły ciała uprzednio zamordowanych
14 mieszkańców. Znajduje się tu zbiorowa mogiła.
Kontynuujemy naszą wędrówkę i leśnymi drogami docieramy do przysiółka Kruszyna, w którym mieszka tylko kilkanaście osób. Wieś ta również
została spacyfikowana przez hitlerowców - 29 września 1942 roku. Obecnie znajduje
się tu nowo otwarte gospodarstwo agroturystyczne oraz pasieka, w której
koleżanka kupuje miód.
Do wioski można dostać się wyłącznie lasem, w
większości pozarastanymi ścieżkami, o czym przekonujemy się, chcąc z
Kruszyn podejść do szlaku czerwonego prowadzącego z powrotem do wsi
Lipy.
Niechcący zakłócamy spokój bobrom, trafiając na ich królestwo. Uważnie
patrzymy pod nogi, aby nie wpaść do jednej z licznych wypełnionych wodą
dziur. W pewnym momencie coś ciężkiego pluska do wody w zaroślach, niestety nie udaje nam się zobaczyć autora plusku.
Po
dojściu na szlak czerwony cały czas idziemy do Lipy. Trasę kończymy przy wieży ciśnień, w której mieści się pizzeria,
zmęczeni upałem korzystamy więc z okazji i idziemy na zimne piwo.
Ciekawa historia wiąże się z ową wieżą ciśnień. Oto, jaką informację
znalazłam w necie: Wieża wybudowana została w latach 50. na potrzeby
Nasycalni Podkładów Kolejowych w Lipie. W trakcie prowadzenia prac
ziemnych przy budowie wytrysnęła mineralna woda o przykrym zapachu w
kolorze żółto-zielonym. Natychmiast zaczopowano stalowe rury, przez
które woda ze związkami siarki tryskała z dużą siłą na zewnątrz. Jednak
po kilkunastu latach woda pokonała wszystkie przeszkody i zaczęła znów
się wylewać. Po zbadaniu wody wyszło na jaw, że są to wody siarczkowe
oraz siarczanowo-chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowo - wapienne, o składzie
zbliżonym do tej w Busku-Zdroju, ale "Ministerstwo Zdrowia i Opieki
Społecznej w 1999 roku stwierdziło, że stan udokumentowania tych wód
jest niedostateczny, nie ma bowiem zatwierdzenia zasobów w kat. B, w
związku z tym nie mogą być uznane za lecznicze" (cytat za Wikipedią).
Szkoda.
Powrót do Lublina tym razem pociągiem - czas powrotu dłuższy niż busem, bo 2 godziny, na skutek opóźnienia.
I jeszcze zapis naszej trasy:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz