Maga... w kajaku i na piechotę: Jesiennie od Łopiennika do Krasnegostawu

19 paź 2019

Jesiennie od Łopiennika do Krasnegostawu

Data: 19 października 2019
Trasa: Łopiennik Nadleśny - Krasnystaw
Długość trasy: 20 km

Propozycje tras na sobotę podrzucił Krzysiek. Z kilku wybraliśmy - w naszej ocenie - najbardziej jesienną. Wąwozy w Wodnym Dole. Byliśmy tam rok temu, ale jak słusznie zauważył Krzyś, choć było równie ciepło - wtedy zabrakło słońca. Dziś zapowiadało się zupełnie inaczej.
Jedziemy busem w kierunku Krasnegostawu i wysiadamy w Łopienniku Nadleśnym. Wszystko spowite jest jesienną mgiełką.

Pola mienią się kropelkami rosy.

Idziemy wzdłuż lasku, by zaraz zatrzymać się na łyk porannej kawy.

Jest okazja zdjąć kurtki - słońce, choć październikowe, praży coraz mocniej.

Kierujemy się na Jaślików, jest tam mały sklepik, w którym uzupełnimy zapasy na drogę.

Rzeczywiście, choć krajobrazy znamy, to w słońcu wyglądają bardziej jesiennie.

Sklep w Jaślikowie.

Szyld nadal wisi.

Próbowałam znaleźć jakieś ciekawostki o Jaślikowie, ale zamiast tego natknęłam się w bazach "Polony" na książeczkę "Zagadki z Lubelskiego, od Krasnego-Stawu i Gorzkowa (Nowawieś, Jaślików, Krzywice, Piłaszkowice, Wielobycz). Podał Oskar Kolberg" (Kraków 1885). Zagadki bardzo piękne, pozwolę sobie dwie przytoczyć (na odpowiedzi czekam w komentarzach). Zagadka nr 1: "Szła w pole, patrzała do dom, szła do dom, patrzała w pole". Zagadka nr 2: "W lesie ścięte, do dom wzięte; na ścianie wisiało, na rączkach śpiewało".

A my tymczasem podziwiamy jesienne prace w polu.

Przed nami górka, na końcu której czeka na nas las i wąwozy.

Bogactwo jesiennych kolorów.

Mało sobie nogi w rowie nie złamałam, żeby to sfocić.

Wreszcie las.

Tajemniczy jak ogród z bajki.

Krótka przerwa śniadaniowa pod znajomą już wiatą przy wejściu do rezerwatu Wodny Dół.

Wiatr zmiata liście z drzew.

A my w tych liściach wędrujemy.

„Młyńską drogą" ludność z okolicznych wiosek docierała do młyna wodnego w Niemienicach.

Przypomnę: rezerwat krajobrazowy „Wodny Dół” utworzony został w 1996 roku. To potężna sieć wąwozów lessowych żłobionych przez długie wieki spływającą nimi wodą.

Tradycyjnie już pamiątkowe foto w punkcie widokowym - widok na wąwozy.

I wejście do najbardziej efektownego z nich.

Próbujemy fotografować, ale jak oddać piękno krajobrazu?

Kolejny przystanek - miejsce pamięci o partyzantach. Wąwozy dały schronienie m.in. działającej w czasie II wojny światowej lokalnej partyzantce „Chłostry”, czyli Batalionów Chłopskich. W samym środku lasu funkcjonowała również konspiracyjna Szkoła Podchorążych.

I w tym miejscu właściwie kończymy trasę znaną z tamtego roku - tym razem kierujemy się na Krasnystaw. Wkraczamy w wąwóz, przez który nie biegnie żaden szlak.

Kierujemy się mapą.

Jest pięknie, wymagająco - pod górę i dużo powalonych pni.

Wyłazimy na pola. Widać stąd lasy Wodnego Dołu.

I te, do których zmierzamy.

Schodzimy do wsi.

Burki zachowują czujność.

Pomnik upamiętniający mieszkańców Niemienic poległych w walkach podczas II wojny światowej.

W liściach czai się kot.

We wsi Białka przekraczamy rzekę Żółkiewkę.

W Białce na chwilę wstępujemy do sklepu - m.in. po lody, bo pogoda prawdziwie letnia.

Kolejnym punktem na naszej trasie jest stadnina koni w Białce.

Tradycje Stadniny Białka sięgają roku 1928 i związanej z potrzebami kawalerii Wojska Polskiego decyzji władz II RP o założeniu stada ogierów.

Pierwsze konie przybyły do Białki w 1930 r. Stado działało w czasie okupacji niemieckiej aż do jego ewakuacji w głąb Rzeszy w 1944 r. Po wojnie stado reaktywowano w 1947 r. i utrzymywane jest ono do dnia dzisiejszego.

Obecnie stadnina wzbogacona jest hodowlą koni czystej krwi arabskiej – trzeciej po stadninie w Michałowie i Janowie Podlaskim. (info za Wikipedią)

Przepiękne, wspaniale utrzymane zwierzęta.

Spotkanie dało nam wiele radości.

Otoczenie stadniny również jest zadbane.

A na jego terenie, oprócz budynku dworu, znajdują się również budynki koszarowe, obecnie przystosowane do bloków mieszkalnych. Obok bloków są ogródki.