Pierwszy letni rajd - okolice Jaszczowa

Data: 23 czerwca 2018
Trasa: Jaszczów - Biskupice

Długość trasy: 17 km

Trzy tygodnie od ostatniej wyprawy. Od rajdu z Niezależnymi jeszcze dłużej. W międzyczasie zjazd absolwentów na uczelni (przy okazji świętuję swoje 20 lat w Lublinie), później wizyta Mamy i wiele innych ważnych spraw, także zdrowotnych. Najważniejsza zmiana - powrót na cały etat. Stare i nowe obowiązki, więcej stresu, więcej trudnych spraw do ogarnięcia i spora dawka adrenaliny... Trzeba było odpocząć. Udało się skrzyknąć niewielką, ale sprawdzoną w bojach drużynę Niezależnych. Trasę opracował Krzyś na znanych nam z wielu wędrówek terenach w dolinie Wieprza. Można było ruszać. Ja oczywiście z Bigosem.

Do Jaszczowa dojechaliśmy pociągiem późnym rankiem. Początkowo było duszno i ciepło. Krzyś wyciągnął nawet z plecaka kapelusz. Mimo złowieszczych prognoz wyglądało na letni, może nie za ciepły, ale pogodny dzień.

Pierwszy raz przekraczamy tory, ale nie ostatni. Na tej trasie kursują towarowe z i do kopalni w Bogdance.

Skręcamy do wsi Łysołaje.

Miły cieć poinformował o zakazie robienia zdjęć. Ale tylko poinformował. Dwór z 1904 roku. W ostatnich latach znajdował się tu Zakład Opiekuńczo-Leczniczy, będący oddziałem Szpitala Neuropsychiatrycznego w Lublinie Abramowicach. Obecnie pewnie w rękach prywatnych, czekający na zmiłowanie. Dlaczego tak wiele pięknych pałaców niszczeje?

 

Stawy przypałacowe.

I brama wychodząca prosto na kapliczkę.

Idziemy do sklepu po drobne zakupy i zasiadamy w często odwiedzanej przez nas wiacie. Pora na śniadanie.

Mój grzeczny i kochany piesio podróżnik.

W tle widać miejscowych, którzy nie przepuszczają zwykle okazji do bratania się. 

W domu pies nie dostaje ze stołu, sztukę sępienia rozwija zatem na rajdach. Dej, dej panie, bułkę, dej.

Czy można oprzeć się temu uśmiechowi?

Bocianki w tym gnieździe zapewne mają dobry widok na okolicę.

Dopływik Wieprza.

Oho, chyba coś nadciąga. Zatem prognozy nie kłamały. Od jakiegoś czasu traumatycznie boję się burz. Deszcz nigdy mi nie przeszkadzał i nie przeszkadza, ale burze są niebezpieczne.

I jest, niebieski most nad Wieprzem. Znany i z kajaka, i z wędrówek. Ulubiony.

Tymczasem zaczyna padać.

Wyciągamy więc kurtki i wkraczamy w chaszcze. Deszcz leje, a tu jeszcze trzeba się przeprawić przez kanał.

Nie ma jednak takiego kanału, z którego się nie da wydostać. Oczywiście jeśli się nie użala nad sobą.

Czyż to nie jest piękny widok?

Kochane Wieprzysko. Ile razy będę jeszcze tu płynąć?

Chodźcie szybciej, bo nas węgiel z Bogdanki rozjedzie.

Deszcz leje, a tory parują. W Lublinie przez prawie dwa miesiące nie padało. Na całej Lubelszczyźnie jest okropna susza.

Czekamy na pociąg, już go słychać.

O ten właśnie.

 Znów przekraczamy tory i idziemy do lasu.

Kolejny popas. Wykorzystujemy przerwę w opadach.

Drogą piaszczystą, drogą polną... Byle do przodu.

Przystanek dla kajakarzy. Się płynęło.

Bigos tradycyjnie musi się wykąpać.

Ostatni odcinek niestety asfaltowy, ale gdy nie ma upału, nie jest to uciążliwe.
Wieś Siostrzytów. Jakby co.

A co tu się odstudniło?...

Polskie piękne obrazki.

Kolejna chmura nadciąga, tym razem wygląda jeszcze poważniej. Kurtki mamy w pogotowiu.

  
Widok na dolinkę Giełczwi.

Tu mieszka rzeźbiarz. Czy też dłubacz.

 

To jego dzieło.

I znów tory, do pociągu mamy ponad godzinę.

Więc można się lekko podsuszyć.

I wypocząć. Z lekką nostalgią.

 Cała dzisiejsza trasa. Przeszliśmy 17 km.

Dzięki za kolejny udany dzień.