Ośnieżonym Bobrowym Traktem

Data: 12 stycznia 2019
Trasa: Korytków Duży - Andrzejówka - Korytków Duży
Długość trasy: 28 km

Zaraz kolejny Świętokrzyski Maraton Zimowy. A warunki w tym roku mogą okazać się prawdziwie zimowe, więc postanowiliśmy w tych warunkach nieco rozruszać mięśnie. Musiałam wstać grubo przed swoim zwykłym budzikiem, żeby zdążyć na busa do Zamościa. Stamtąd w piątkę pojechaliśmy na parking w miejscowości Korytków Duży. Postanowiliśmy przejść cały 28-kilometrowy Rowerowy Trakt Bobrowy.

Oprócz mnie i Radka wędrują: Wanda, Zbyszek i Wojtek.

foto od Radka

Jest to szlak okrężny, więc wraca się dokładnie w miejsce startu. Niemal od razu weszliśmy w las.

To kompleksy leśne Puszczy Solskiej, część Parku Krajobrazowego Lasy Janowskie.

Mróz odpuścił, jest dużo cieplej niż jeszcze poprzedniego dnia.

Przez co śnieg mokry, ale udeptany lub też zajeżdżony przez samochody. Więc idzie się całkiem wygodnie.

Nasz pierwszy przystanek, na którym Radek uraczył nas wypieczonymi przez siebie bułeczkami z parówką.

Rzadkie porywy wiatru strącają śnieg z gałęzi, przez co krajobraz nabiera bajkowego charakteru.

Jedyną naszą dzisiejszą obawą jest początek zakrojonego na dużą skalę odstrzału dzików. Póki co nie słyszymy strzałów, ale mija nas pięć aut z myśliwymi.

 Na Bobrowym Trakcie często mijamy drewniane krzyże przydrożne w stylu biłgorajskim.

Drugi przystanek. Gorąca herbata i kanapki.

Dzików nie widać, ale widać za to ich ślady.

Czasem drogę przebiega nam sarna lub całe stado.

Wieś Bukowa.

I... ośrodek wypoczynkowy, a przynajmniej tak jest podpisany. Bardzo sexi.

foto od Radka

We wsi mijamy kilka kapliczek. Poniżej św. Krzysztof.

A tu św. Antoni:

I kolejny krzyż typu biłgorajskiego, z wąskim dwuspadowym daszkiem.

We wsi Andrzejówka robimy pamiątkowe foto w lustrze oraz chwilę przerwy.

Tu również mijamy kilka kapliczek.

Oraz mostkiem przekraczamy rzekę Bukową. Tutaj raczej "rzeczkę".

I ponownie wchodzimy do lasu.

Droga rozjeżdżona świeżo przez samochody. Słychać też odgłosy polowania. Jest ślisko.

Kto ma raczki - ten je zakłada.

Foto od Radka

Teraz idzie mi się dużo pewniej.
Tak długo czekaliśmy na śnieżną zimę, że aż trudno nacieszyć oczy taki widokami.

Przy kapliczce z Jezusem Frasobliwym mija nas myśliwy z bronią. I znów przejeżdża kolejne auto z jego towarzyszami.

Jeszcze osiem kilometrów przed nami, a powoli zaczyna się zmierzch.

Znów Bukowa.

I w tym miejscu żegnamy las.

Wracamy od drugiej strony do Korytkowa.

Oczywiście latarki, odblaski - to podstawa.

Siedem godzin i 40 minut. Tyle zajął nam dzisiejszy trip. Ale to nie koniec wrażeń.

Po powrocie Wanda zaprasza nas na obiad, dołączają też inni Rowerowi Włóczykije. Do Lublina wracam o godzinie 20.